29jarige meid met kinderwens. Na een miskraam op 9weken in Januari (eerste poging tot zwangerschap) hebben we besloten om nog eens te proberen, op het moment ben ik 6 weken zwanger. Vol spanning afwachtend voor het bericht feedback van de gyne.
De babyccino, het koffie vriendje van kinderen of is het een goedmakertje en nemen we ze mee in ons eigen gedrag? De weg naar de speeltuin leidt altijd langs een koffietentje.
Deze mama vindt er (nog) niets aan… ik moet huilen, maar zijn nieuwsgierigheid wint het. Hij zit keurig op zijn stoeltje met zijn naam. Keurig zwaaien we terwijl ik de gang uitloop.
Wat doe je dan? Hoe huil je dan? Hoelang doet het zeer? Ik wist geen raad met mezelf, en voelde me zelfs schuldig, wilde me verontschuldigen bij mijn hubby, dat ik zo moest huilen.
