Ik ben 25 jaar, getrouwd met een hele lieve man. Dit is onze 1ste zwangerschap, we zijn beide heel erg enthousiast. Ik ben werkzaam in een dialyse centrum als medisch analist en heb een kleine etenszaak met mijn man. Ik ben 6 weken zwanger en heb een grote eetlust.
De babyccino, het koffie vriendje van kinderen of is het een goedmakertje en nemen we ze mee in ons eigen gedrag? De weg naar de speeltuin leidt altijd langs een koffietentje.
Deze mama vindt er (nog) niets aan… ik moet huilen, maar zijn nieuwsgierigheid wint het. Hij zit keurig op zijn stoeltje met zijn naam. Keurig zwaaien we terwijl ik de gang uitloop.
Wat doe je dan? Hoe huil je dan? Hoelang doet het zeer? Ik wist geen raad met mezelf, en voelde me zelfs schuldig, wilde me verontschuldigen bij mijn hubby, dat ik zo moest huilen.
