Je wilt je kind zo graag behoeden voor elk pijntje

   Baby    Baby gezondheid    Voel me waardeloze moeder

blog over baby's en mama zijn

Thaisain   •    volg mij
Blog van 11 April 2018

Waardeloze moeder

Echt, wat voel ik me momenteel een waardeloze moeder. Laat ik even bij het begin beginnen. Twee weken geleden op een zaterdag ochtend, ik had Janine om 7 uur haar papfles gegeven en haar weer in bed gelegd. Rond half negen begon ze wat te huilen in bed. Ik ging naar haar toe en heb eruit gehaald.

Op het moment dat ik haar arm uit de slaapzak haal gaat het huilen over in krijsen, maar dan ook echt hartverscheurend. Ik troostte haar en toen kalmeerder ze toch weer wat. Daarna moest ze aangekleed worden, en het viel mij al op dat ze minder behulpzaam was met aankleden dan normaal.

Normaal buigt en strekt ze haar armen zelf als je haar trui aantrekt, dat deed ze nu niet. Ook toen ging het huilen weer over naar krijsen, echt dit hadden we bij haar eigenlijk nog niet mee gemaakt. Eenmaal beneden was ze toch weer tot rust gekomen, maar nog niet zichzelf. Het viel mij ook op dat ze eigenlijk haar linker arm niet meer gebruikte. Ik dacht meteen dit is niet goed, volgens mij is haar arm uit de kom. Mijn man heel voorzichtig voelen, maar kon niets raars ontdekken, maar het voelde niet goed. Ik noem het moeder instinct. Maar ja het is zaterdag, dus de huisarts is dicht, dan maar de huisartenpost bellen.

Wachten, wachten en nog eens wachten

Na ruim 30 minuten in de wacht te hebben gestaan (ze bleken en computerstoring te hebben, dus alles ging ouderwets op papier), kreeg ik een medewerker aan de lijn. Hup ik het hele verhaal verteld en we moesten meteen langs komen. Eenmaal daar moesten we wachten, geen probleem, dat is tegenwoordig overal het geval. Echter na ruim uur (had tussendoor al de fles gegeven) ben ik toch maar gaan vragen waarom het zo lang duurde.

Bleken mijn papieren zoek geraakt te zijn. Ja, ze vonden al dat ik zo lang zat te wachten, maar niemand die dan vervolgens actie ondernemen of komt vragen of ik al geholpen word/ben. Maar goed, ik zou nu snel geholpen worden. Fijn want Janine had nog steeds erg veel pijn. Na nogmaals een half uur wachten, werden we eindelijk opgeroepen.

Wat bleek nu het geval, Janine haar arm was niet uit de kom, maar haar ellenboog! Wat moet zij een pijn hebben gehad en wat vind ik het vreselijk dat ik haar arm gewoon heb lopen buigen met aankleden. Echt ik kon wel janken toen ik het hoorde. Nu is alleen de vraag en die zal wel nooit beantwoord worden HOE, heb ik het gedaan toen ik haar uit de slaapzak haalde of heeft ze het toch op de 1 of andere manier zelf gedaan? Want ze lag al te huilen, toen ik op haar kamertje kwam, kortom een hoop vragen waar ik helaas nooit antwoord op krijg.

Gelukkig was het rechtzetten een fluitje van een cent en ze gaf geen kick. Daarna was ze gewoon weer de vrolijke altijd blije Janine. We hebben wel op advies van de arts een week heel voorzichtig met haar armpje gedaan en ook duidelijk aangegeven bij de opvang en oppas.

Valt ze nou nog een keer?

Vervolgens ging alles gewoon weer zijn gangetje, tot een week geleden. Ik was vrij, het was een dinsdag of een donderdag dat weet ik niet meer (ik was echt in blinde paniek). Janine was moe en drammerig maar ze moest eerst de fles nog hebben voordat ze naar bed kon.

Dus ik had haar op de bank naast mij gezet zoals we wel vaker doen. Op dat moment doet de kat doet iets wat niet mag, ik draai me dus om, om hem te corrigeer en op dat moment hoor ik een klap. Ik kijk ligt Janine op haar rug op de grond, heel hard te huilen. Echt ik schrok me rot, raap haar gauw op en troost haar. Ze werd gelukkig snel weer rustig, alleen ik niet ik wist niet meer wat ik moest denken of doen.

Echt, hoe had ik dit kunnen laten gebeuren? Oké ik weet dat kindjes vroeg of laat gaan vallen en zich bezeren, maar je hoopt het zo lang mogelijk uit te stellen. Ik heb in blinde paniek eerst mijn moeder gebeld en die wist me weer wat tot bedaren te brengen. Want aan Janine kon je niets meer merken, die zat gewoon te spelen en mij raar aan te kijken, omdat ik nog steeds overstuur was.

Daarna de huisarts gebeld en die zei: “Maak je niet druk, zolang ze gewoon zichzelf zijn is er eigenlijk niets aan de hand”. Oké, ik moest haar wel de aankomende 24 uur in de gaten houden, en bellen zodra er iets veranderde. Gelukkig bleef ze gewoon zichzelf en liep het dus allemaal met een sisser af, maar echt mama heeft er een hartverlamming aan overgehouden. Echt, wat ben ik geschrokken. Ik hoop ook echt dat het met haar loop der tijd toch makkelijker wordt, want dit is echt niet goed voor mijn moederhart en kindjes vallen nu eenmaal heel vaak in hun leven. Kortom ik hou jullie op de hoogte.

Van onze blogger Thaisain

blog over zwangerschap en mama zijn

Thaisain   •    volg mij
Ik ben blogger bij KindjeKlein

Ik ben 30 jaar oud en wij verwachten ons eerste kindje half juni 2017. Super spannende periode, die ik graag met jullie deel via mijn blogs.

Lees mijn vorige blog: De eerste familievakantie, een heerlijk midweekje
volg mij

Mamabloggers

Vind jij het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je baby en moederschap?

Schrijf je nu in bij Kindje Klein

Vriendin worden van Kindje Klein! Meld je aan