Ik ben Yasmina, 26 jaar. Ik woon in België. Ik heb al een zoontje van 5, maar niet meer samen met zijn papa en in verwachting van mijn tweede wondertje, deze keer een meisje. Ze wordt verwacht in februari. Normaal 3/3/2018, maar door mijn suikerziekte (die ik al 8j heb), wordt ze vroeger gehaald.
De babyccino, het koffie vriendje van kinderen of is het een goedmakertje en nemen we ze mee in ons eigen gedrag? De weg naar de speeltuin leidt altijd langs een koffietentje.
Deze mama vindt er (nog) niets aan… ik moet huilen, maar zijn nieuwsgierigheid wint het. Hij zit keurig op zijn stoeltje met zijn naam. Keurig zwaaien we terwijl ik de gang uitloop.
Wat doe je dan? Hoe huil je dan? Hoelang doet het zeer? Ik wist geen raad met mezelf, en voelde me zelfs schuldig, wilde me verontschuldigen bij mijn hubby, dat ik zo moest huilen.
