Moeilijke start voor onze dochter en mij

   Baby    Pasgeboren baby    Moeilijke start

blog over baby's en mama zijn

Molenaartje   •    volg mij
Blog van 29 December 2016

Lees wat hieraan vooraf ging

De eerste week verblijven we allebei in het ziekenhuis. Ik heb veel pijn aan mijn buik, bekken en wond. De bevalling heeft ruim 44 uur geduurd en dat heeft duidelijk zijn sporen nagelaten. Ik voel me uitgeput en tril zeker vier dagen onbedaarlijk. Dit schijnt het gevolg van de medicatie, maar ook de adrenaline te zijn. De eerste maand voel ik me vooral alsof ik door een bus aangereden ben.

Onze kleine dochter

Onze dochter ligt aan het einde van de gang op een aparte afdeling, dus ik span me koppig in om al lopende achter een rolstoel dagelijks daar heen te gaan. Ik zie haar weinig en mis veel van de eerste keren. Het eerste flesje, badje, de luiers, de meconium heb ik niet eens gezien. Ik voel me erg verdrietig, maar ook verdoofd. Het verbaast me dat ik geen moedergevoelens voel, geen nabijheid, geen liefde, geen warmte. Ik zie alleen een klein schriel meisje dat me wel steeds herkent en tot rust komt als ze op mijn borst ligt. Ik voel me rot dat ik me zo voel en schaam me.

De eerste dagen valt ze sterk af en ze dreigt naar de intensive care te moeten gaan. Ze krijgt een neussonde en slaat voedingsmomenten over, zodat ze kan slapen. De voeding gaat dan via de sonde in plaats van dat ze een flesje krijgt. Vier dagen ligt ze aan de hart- en saturatiebewaking, dan mogen de draadjes eraf. De monitor staat uit en die vreselijke piepjes blijven stil. Haar warmtebedje bouwt ze snel af.

We zijn weer thuis

Op zondag mag ik naar huis, maar we dralen, want zij blijft achter. In eerste instantie zou ze vier weken blijven, maar dat is inmiddels bijgesteld naar twee weken. Als we ziekenhuis verlaten zonder haar, voel ik een intens verdriet dat ik niet kan beschrijven.

Dan nog niet wetende dat we de volgende dag al een telefoontje krijgen dat ze naar huis mag. De eerste nacht thuis was onbeschrijfelijk. In dat kleine kamertje boven, met een wiegje dat zo lang leeg bleef, ligt nu ineens een klein meisje van amper 4 pond in een maatje 42/44.

Wat waren we bang haar te verliezen

Ik begin me te beseffen dat we allebei zo ontzettend bang zijn geweest om haar te verliezen en nu ligt ze hier. Dan blijkt ze te koud te zijn bij de tweede nachtvoeding: 35,5 graad. Kruiken, dekens en extra kleertjes erbij. Het duurt wel twee dagen voordat ze weer 37 graden meet. Het zal me niet gebeuren dat ik haar nu alsnog verlies.

Als ze 10 dagen oud is, gaat ze over haar geboortegewicht heen. Met drie weken oud weegt ze vijf pond en mogen we voor het eerst naar buiten. Het is een mooie week met dagen van 30 graden, dus we durven het aan. Ze begint de nachten door te slapen en kan inmiddels zelfs aan de borst drinken.

Mijn herstel is niet wat ik ervan verwacht had. Ik heb veel buikpijn, krampen, naweeën en de wond is pijnlijk. Ook heb ik nog een diastase die vooral boven mijn navel erg pijnlijk is.

Hoe gaat dit verder?

Van onze blogger Molenaartje

blog over zwangerschap en mama zijn

Molenaartje   •    volg mij
Ik ben blogger bij KindjeKlein

Ik ben 27 jaar, molenaar en verloofd met mijn partner, die ook molenaar is. We trouwen 2,5 maand voor de uitgerekende datum. Ons wondertje bleek verwekt op de dag dat ik ten huwelijk gevraagd ben, een echt liefdeskindje dus! Ik heb pcos en twee miskramen achter de rug, zwanger worden was bepaald niet vanzelfsprekend. Nu het einde in zicht komt, durf ik te dromen over de toekomst. We zijn beide molenaar en beheren zes molens in onze omgeving. Zal ons kindje net zo leven van de wind als wij nu doen? Zal het houden van de eenvoudige techniek, de kracht en de spilfunctie in de samenleving?

Lees mijn vorige blog: Spoed keizersnede heftige ervaring blog Molenaartje
Lees het vervolg: De eerste weken zijn zwaar
volg mij

Mamabloggers

Vind jij het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je baby en moederschap?

Schrijf je nu in bij Kindje Klein

Vriendin worden van Kindje Klein! Meld je aan