Mama Gezin en planning Gelukkiger alleen dan samen
Een eigen familie bleek helaas te mooi om waar te zijn
Waar moet ik beginnen… Op het moment dat we er samen voor gingen om zwanger te raken leefde ik in een geweldige droom, want wauw ik kreeg mijn eigen gezinnetje! Nou wat is er nu mooier dan dat?!
Al snel in mijn zwangerschap bleek het dan ook te mooi om waar te zijn en zat ik vele dagen/ avonden alleen, omdat meneer een baco drinken met vrienden of buren gezelliger vond! Ook de 20 weken echo moet een bijzonder moment zijn. Maar helaas had meneer het die avond ervoor laat gemaakt en zat hij alleen maar te gapen. Je begrijpt wel dat dit voor mij behoorlijk frustrerend werkte. Maar goed, laat het gaan…
We gaan verder, tot de ruzie een keer zo hoog opliep en ik dan ook maar een paar dagen thuis moest gaan slapen, zodat hij even na kon denken… En ik wou ook dat hij dit had gedaan, maar het was meer dat hij dus kon gaan zuipen zonder gezeik van mij! Maar goed. Ik ben uiteindelijk teruggegaan en we hebben er iets van geprobeerd te maken. Maar jeetje wat heb ik me vaak alleen gevoeld.
Wil je in bed slapen en ik hoogzwanger op de bank?
Op de dag dat ik werd opgenomen was hij met de kachel bezig, want die moest klaar zijn voordat de kleine zou komen. Ik was al om half 11 in het ziekenhuis en hij kwam geloof ik rond 15.00u. Ik dacht dat ik dit fijn zou vinden, want dan was ik niet alleen. Maar ik geloof dat ik alleen maar geklaag heb gehoord dat niks goed was. Het eten was niet goed, de bank waarop hij moest slapen was niet goed.
En vooral dat laatste. Hij was de dag voor m’n bevalling de hele nacht aan het klagen, waardoor ik dus geen oog dicht deed! Ik heb maar gevraagd: “Wil je in bed slapen en ik op de bank (hoogzwanger)?” Nou dit wilde hij dus! Nou dat had ik dus even niet verwacht en ook lekker lullig, daar lig je dan op een harde plank! Maar goed misschien eigen schuld, want ik had het zelf voorgesteld!
Het lijkt wel alsof je niet blij bent met je kind?
In de vorige blog hebben jullie gelezen hoe de bevalling is gegaan… In de eerste dagen thuis was hij echt super lief en deed alles voor me, maar goed, ik mocht en kon ook nog niks. Tot het moment dat ik weer beetje kon lopen en opstaan! Als ik in de nacht vroeg: “Wil jij a.u.b. even onze zoon verschonen?” Dan draaide hij zich om of kreeg ik te horen dat ik me bek moest houden en ook vaak deed hij alsof hij onze zoon niet hoorde! Ik ben natuurlijk niet helemaal achterlijk…
Dit allemaal werd van kwaad tot erger tot hij zelf na een flinke huilbui van Djayden hem op bed gooide en ik vroeg: “Het lijkt wel alsof je niet blij bent met je kind?” Daarop kreeg ik te horen: “Ik voel gewoon niks voor hem.” Wat!?!? Nou dit allemaal ging van kwaad tot erger en uiteindelijk ben ik bij m’n ouders terecht gekomen, zodat we even afstand van elkaar hadden.
Meneer kwam hooguit 4x in de week rond 17.00u. Dan at hij mee en knuffelde heel even met onze zoon. Dat langskomen werd steeds minder, want hij was te moe, had geen zin, had een slechte dag en ga zo maar door! Uiteindelijk kreeg ik een appje dat we er beter mee konden stoppen, maar hopelijk wel vrienden konden blijven… maar dit ging totaal mis.
Over ongeveer alles kregen we ruzie
Zijn moeder en zus hebben (natuurlijk) achter m’n rug om verteld dat ik hem alleen maar gebruikt zou hebben om een kind te krijgen. En er ging steeds meer over en weer. “Ik heb hem alleen maar gebruikt voor da jong en hij kotste me uit!” Je snapt het wel, dikke ruzie natuurlijk!
Ik wou wel graag mijn spullen terug uit onze woning. Op een dag kreeg ik alleen een appje dat alles al was ingepakt en ik langs kon komen. Hier was ik het dus totaal niet mee eens, want ik wilde m’n eigen spullen ophalen, zodat ik ook kon controleren of ik alles had! Over ongeveer alles kregen we ruzie, want alles wat onze zoon heeft gekregen met kraamvisite van zijn vrienden en familie wilde hij houden, want dat was niet aan mij gericht!
Ook heb ik nog steeds mijn geld niet teruggekregen, zoals we hadden afgesproken… Zelfs een verjaardagscadeau van vorig jaar, een horloge, moest hij per se terug hebben, want dat had 250,- euro gekost! Echt te gek voor woorden.
Uiteindelijk doe ik het vrijwel helemaal alleen. Hij betaalt geen alimentatie en onze zoon ziet hem 1x in de week. Maar ik heb nu meer rust, dus soms is het zelfs beter alleen!
Van onze blogger Wendy
Wendy • volg mij
Ik ben blogger bij KindjeKlein
Ik ben Wendy en ben 31 jaar oud! Ik ben de trotse alleenstaande moeder van een prachtig zoontje Djayden! Mijn zwangerschap is super verlopen alleen de bevalling helaas iets minder! Een zwangerschaps vergiftiging, jeetje dat was even schrikken! In mijn blogs neem ik jullie mee in mijn zwangerschap and bevalling!
Lees mijn vorige blog: En opeens ben je 40 weken zwanger en ga je bevallen
volg mij
Lees alle blogs van Wendy
Mamabloggers
Vind jij het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je baby en moederschap?