Nationaal kinderloos weekend

   Mama    Gezin en planning    Nationaal kinderloos weekend

blog over baby's en mama zijn

Nina   •    volg mij
Blog van 28 November 2016

Afgelopen weekend sprak ik mijn broer -nog geen kinderen-, die heerlijk een filmpje aan het kijken was op de bank. Ik geloofde mijn oren niet en vroeg nogmaals of hij dat echt aan het doen was. Wat een feest.

Hoe anders verloopt mijn standaard zaterdag

Ik dacht aan mijn eigen dag die begon met onze jongste die om 06:00 uur wakker werd en meteen met volle energie met mij wilde spelen en ik daar eigenlijk nog niet zo’n zin in had, maar geen keus had.

Ik wil de rest van het gezin niet wakker maken, dus hoppa, saampjes naar beneden. Ik probeerde hem nog voor Bumba, daarna de Teletubbies en weet ik wat allemaal nog heb aangezet, maar helaas had zoonlief geen interesse.

Hij had bedacht alle spullen van de tafel te gooien, aan mijn been te hangen en vooral hele harde geluiden te maken. Toen ik op de klok zag dat het inmiddels alweer bijna 07:00 uur was en mijn wekker zo zou gaan (hoe naïef dat ik nog denk dat we ons anders verslapen), maakte ik mijn dochter wakker.

Ze zou een uur later moeten verzamelen voor hockey en zij is ’s ochtends meestal niet zo snel. Gelukkig had ik door onze jongste genoeg tijd gehad om de tafel te dekken, eitje te koken en croissantjes in de oven, dus er was genoeg tijd voor een lekker ontbijtje.

Dochterlief had totaal geen zin om op te staan, dus die moest ik als een kind van 1 haar kleren aantrekken, terwijl ze niet meewerkte.

Multitasken to the max

Op dat moment werd onze oudste zoon wakker die zijn boekbespreking wil oefenen met mij als publiek. Hij is een ster in het uitzoeken van het slechtste moment, maar omdat hij het zo lief vraagt ga ik akkoord.

Terwijl ik de veters van mijn tegendraadse dochter aan het strikken ben en onze dreumes het halve huis aan het slopen is, probeer ik mijn aandacht bij de boekbespreking te houden.

Tussendoor komt onze jongste dochter – geheel in pietenpak – de kamer binnen. Ze heeft vandaag een partijtje en wil weten over hoe lang dat begint. Ze is duidelijk niet tevreden met mijn antwoord dat het vanmiddag is en begint te piepen.

Ondertussen leest mijn oudste braaf een stuk voor uit zijn boek en maak ik een staart in mijn nog steeds tegendraadse dochter. Dochter 2 zit mokkend in een hoekje, ze wil NU naar het feestje. "Tja schat, daar kan ik niet zoveel aan doen."

Mijn zoon vraagt of ik nog vragen heb nu aan het eind van zijn boekbespreking, oeps, nauwelijks geluisterd. Ik kijk op mijn horloge en we moeten gaan. De hond staart me aan en vraagt zich af of hij vandaag het bos nog zal zien. Het ontbijt zal ik later vandaag opruimen en hopelijk wil mijn oudste zoon zijn boekbespreking later nog een keer voor me doen.

We racen naar de hockey – die blijkbaar was afgelast, maar ik had mijn telefoon niet bekeken - we rijden rustig terug. Joepie, een gewonnen uurtje, de hond heeft mazzel en de keukentafel ook.

Mama heeft weer alles onder controle, of niet?

Na de boswandeling –waarbij iedereen perse mee moest – konden we direct door naar het partijtje. Dat mijn dochter nog steeds in pietenkleding liep, was even niet anders.

Hup, baby in de auto en gaan. Onze oudste zoon maakte zich ondertussen klaar voor zijn hockeywedstrijd waar mijn man coach van is. Natuurlijk moet ik ook even mijn gezicht bij zijn wedstrijd laten zien, maar het was baby-slaaptijd.

Gelukkig wilden mijn oudste dochter samen met haar vriendin wel even op de slapende baby passen, dan kon ik 1 helft kijken. Hijgend en puffend kwam ik daar aan en pakte ik net zijn doelpunt mee. Mooi, ik kon weer naar huis.

Ik trof mijn keuken niet aan zoals ik hem had achtergelaten. Erg lief dat ze even hadden opgepast, maar dat ze dan ook meteen van ontbijtkoek nep-drollen moesten knuffelen …

Ja, zo kan het ook …

Op dat moment had ik mijn broer aan de telefoon … Hij was een filmpje aan het kijken. Ik kan me niet heugen wanneer wij dat voor de laatste keer overdag hebben gedaan!

Ik pleit voor een weekend per jaar een kinderloos weekend!

Van onze blogger Nina

blog over zwangerschap en mama zijn

Nina   •    volg mij
Ik ben blogger bij KindjeKlein

Mijn naam is Nina, 35 jaar en moeder van 4 (monsterlijk) lieve kinderen van 8, 7, bijna 5 en 9 maanden. Af en toe gaat het krijgen van nummer vijf nog door mijn hoofd, maar eerlijk gezegd wil ik ze af en toe ook op marktplaats zetten met de tekst ‘Gratis af te halen’.
Als (parttime) werkende moeder met 2 zoons en 2 dochters maak ik genoeg mee en de highlights (of juist de lowlights liever) zal ik met jullie delen!

Lees mijn vorige blog: Mag de baby alsjeblieft weer weg?
Lees het vervolg: Ontaarde moeder nu al wakker
volg mij

Lees alle blogs van Nina

Mamabloggers

Vind jij het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je baby en moederschap?

Schrijf je nu in bij Kindje Klein

Vriendin worden van Kindje Klein! Meld je aan