Je baby ontwikkelt zich lekker op zijn eigen tempo

   Baby    Ontwikkeling en groei    Baby's eigen tempo

blog over baby's en mama zijn

Nina   •    volg mij
Blog van 29 August 2016

Baby’s doen alles lekker op hun eigen tempo

Grappig dat 4 kinderen van dezelfde ouders zo verschillend kunnen zijn. Bij onze eerste had ik werkelijk geen idee wat normaal was. Volgens het boek ‘oei, ik groei’ moest mijn pasgeboren zoon al ongeveer volzinnen kunnen spreken en was hij rijp voor een potje voetbal, terwijl mijn zoon nog lekker in de wipper naar zijn eigen handjes aan het staren was.

Gelukkig had mijn vriendin ook een zoontje van 1 dag jonger en konden we op die manier de ontwikkeling van onze mannetjes goed volgen. Dat zorgde af en toe voor een hoop lol, wanneer de ene baby al kon zitten en we het coute-que-coute de andere baby ook wilden leren op die dag. Dat werkte natuurlijk niet, want baby’s doen alles lekker op hun eigen tempo.

Wanneer hij precies kon zitten, kruipen, praten, ik weet het eigenlijk niet precies meer. Wel weet ik dat hij zijn eerste stapjes zette met 14 maanden precies, een paar dagen voordat onze dochter werd geboren. Hij had geen slechtere timing kunnen uitkiezen. Ik met m’n bolle buik – was 35 kilo aangekomen, kon geen veters meer strikken of überhaupt nog iets zien onder mijn buik- liep de hele dag met gebogen rug, op mijn knieën, mijn dreumes te helpen vallen en opstaan, want meneer weigerde vanaf dat moment natuurlijk nog om 1 centimeter in zijn karretje te zitten.

Voor het eerst buiten lopen, geen succes

Toen ik een paar weken na de bevalling dacht een leuke wandeling te maken met onze baby-girl in de wagen en zoonlief wandelend naast me, kwam ik al snel van een koude kermis thuis (nou ja, wás ik maar thuis, want dat was zeker nog een kwartier lopen): de baby begon zo hard te huilen dat ik besloot haar in mijn armen te nemen en de kar met een hand te duwen.

Vervolgens werd zoonlief jaloers en wilde geen stap meer zetten. Je begrijpt dat ik met 2 kinderen op mijn armen en met mijn pink een kinderwagen duwend het niet helemaal naar mijn zin had. Als ik een verzakte baarmoeder later krijg dan weet ik wie de schuldigen zijn .

De ene baby loopt veel eerder dan de andere

Deze dochter liep overigens met 10 maanden al alsof ze nooit anders had gedaan, viel van elk op-of afstapje en heeft me het leven een aantal maanden samen met haar broertje best pittig gemaakt. Haar sterke willetje is overigens nooit weggegaan.

Gelukkig besloot onze tweede dochter een braverdje te worden. Deed alles volgens schema en zat meestal uren op een kleedje met een klein speelgoedje te spelen. Zij klom niet op gekke muurtjes, at geen eikels van het gras en jengelde eigenlijk ook nooit. Ik denk dat zíj de reden was dat er ooit een vierde is gekomen. Zo’n braverik.

Lui, laat of gewoon lekker laten?

En nu nummer 4, alweer ruim 9 maanden. Een braaf ventje, maar misschien wel zo braaf dat ik me bijna zorgen maak. Nu zijn oudste zus op deze leeftijd al rond de tafel liep en al een paar stapjes los, kan deze boeddha nog helemaal niks.

Oké, oké: hij kan zitten –sinds kort-, hij kan rollen –maar liever niet- en hij kan in z’n handjes klappen –of dat knap is, geen idee-. Zijn vriendje van 2 maanden ouder kruipt al een half jaar van hot naar her en als je even niet kijkt zit hij bovenaan de trap.

Omdat toch ergens achterin mijn hoofd de theorie zit dat kinderen gekropen moeten hebben voor de ontwikkeling van de hersenhelften zit het me toch niet lekker. Ik geef de oudste kinderen weleens gekscherend de opdracht hem kruiples te geven. Alle vriendjes en vriendinnetjes uit de buurt komen regelmatig langs voor de kruiples, maar onze baby denkt er het zijne van. Laat ze allemaal lekker gek doen denkt hij, hij kruipt er geen millimeter meer om.

Ik heb het opgegeven en nu as we speak zie ik mijn kleine dikzak een beetje naar achteren kruipen. Wie heeft ooit gezegd dat kruipen perse naar voren moet? Ik keur het goed!

Wat vind jij? Lui, laat of gewoon lekker laten?

Van onze blogger Nina

blog over zwangerschap en mama zijn

Nina   •    volg mij
Ik ben blogger bij KindjeKlein

Mijn naam is Nina, 35 jaar en moeder van 4 (monsterlijk) lieve kinderen van 8, 7, bijna 5 en 9 maanden. Af en toe gaat het krijgen van nummer vijf nog door mijn hoofd, maar eerlijk gezegd wil ik ze af en toe ook op marktplaats zetten met de tekst ‘Gratis af te halen’.
Als (parttime) werkende moeder met 2 zoons en 2 dochters maak ik genoeg mee en de highlights (of juist de lowlights liever) zal ik met jullie delen!

Lees mijn vorige blog: De luizenfamilie op je hoofd bestrijden
Lees het vervolg: Hoe zal jouw babynaam worden afgekort of verbasterd?
volg mij

Lees alle blogs van Nina

Mamabloggers

Vind jij het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je baby en moederschap?

Schrijf je nu in bij Kindje Klein

Vriendin worden van Kindje Klein! Meld je aan