Slaapt ze nog steeds niet door?

Nee… nope… doorslapen, wat is dat? Bijna 11 maanden oud en maximaal 12 nachten doorgeslapen, ik denk zelfs nog minder. Elke nacht meldt madam zich wel één, meestal twee keer. Aan het begin van de nacht en het begin van de ochtend. En dan bedoel ik 05:00 uur, begin van de ochtend.

"Heb je haar mooi aangeleerd… Ze snappen dat heus al met die leeftijd hoor.. Laat maar gewoon een paar nachten huilen, dan snapt ze het wel.."

Allemaal goedbedoelde adviezen en heus ik heb ze allemaal geprobeerd, maar het gaat niet. Tess drinkt zoals jullie vast wel eerder hebben gelezen, nou eenmaal niet zo heel erg veel. En een buikje wat niet zo vol zit, is ook snel weer leeg.

Voor ik zwanger was dacht ik "dat gebeurt mij niet hoor, een kind drinkt gewoon de fles leeg en slaapt in elk geval een uur of 6 tot 8 achter elkaar." Weet je wat Tess doet? Die drinkt tot ze geen zin meer heeft en dan gaat steevast het handje omhoog: "ik ben vol." Nou een knappe moeder die dan nog 60ml er bij in krijgt .

Ach en als ze dan ’s nachts drinkt en weer verder slaapt, is dat eigenlijk helemaal geen probleem. Een kwartiertje later lig ik weer in bed. Maar de nachten, dat ze huilend en krijsend niet wil drinken en alleen maar vastgehouden wil worden, vind ik wel zwaar..

En ik kan je zeggen, de laatste weken heb ik een flink aantal van zulke nachten gehad. Dood vermoeiend. Of dat ze om 2:30 bedenkt "Hoiiiiii het is een nieuwe dag!!" Achteraf kun je er om lachen, maar op dat moment wil je alleen maar slapen. Het is een fase het is een fase... ja ja... maar mensen, ik hang de vlag uit als we door deze fase heen zijn!

Inmiddels slaapt ze alweer een paar nachten ‘normaal’ en komen we wat meer aan meer rust toe. En we zijn afgelopen weekend een nachtje samen weg geweest, even bijtanken en voor het eerst sinds Tess er is, samen uit eten geweest; heerlijk! (Bedankt lieve Carla)

Dan kun je de nachten weer meer aan. En dan wil ik zo’n blog eigenlijk afsluiten met dat het allemaal wel meevalt en zo erg niet is en het wegwuiven. Maar waarom? Want het is gewoon pittig en dat mag ook wel benoemd worden toch?

Ik houd met heel m’n hart van ons lieve meisje, en ik geniet van alle momenten met haar samen, maar eerlijk is eerlijk, ik ben blij dat haar eerste verjaardag eraan zit te komen en ze zo langzamerhand in een mini mensje aan het veranderen is.

En nu ik dit tik kan ik niet wachten om haar straks van de oppas op te halen en haar kleine winter gezichtje in m’n nek te drukken en haar lieve lachje te horen.

En de nacht? Die kan me gestolen worden...