Baby Ontwikkeling en groei Ze zijn nu ruim 9 maanden
Met onze meiden gaat het goed!
Het is inmiddels alweer even geleden dat ik een blog geplaatst heb. Het gaat inmiddels goed met ons. Er gebeurt heel veel om ons heen, dus dan krijg je weer inspiratie om te schrijven! Met onze meiden gaat het goed! Ze ontwikkelen zich goed. Ze zijn nu ruim 9 maanden en gaan als een speer.
Ze doen sinds ze thuis zijn mee met het ToP programma. Het ToP programma steunt ouders gedurende een jaar na thuiskomst om met plezier en zelfvertrouwen de ontwikkeling van hun vroeggeboren prematuur kindje te begeleiden. Zo komt er elke maand een fysiotherapeut om te kijken hoe onze meiden zich ontwikkelen en krijgen we tips met hoe we sommige dingen kunnen doen om ze makkelijker dingen onder de knie te laten krijgen.
Cryssie ons Duracell batterijtje rolt de hele woonkamer door
Cryssie noemen we ook wel Duracell. Ze heeft energie voor 10 baby’s. Zo klein als ze was, zo groot is ze nu. Ze was bij de geboorte 32 cm en ze zit nu in maat 74. Soms staan de drukkers op knappen, dus binnenkort zal maatje 80 er wel aankomen bij deze dikke baby. Saemmy is veel tengerder. Ze past maat 74 met lengte wel, maar volgens mij denken de ontwerpers dat alle baby’s dik zijn. Ze zwemt af en toe in die rompers en zou er nog een baby bij kunnen. Saemmy woog bij de geboorte 1600 gram en Cryssie 1240 gram. Zij weegt nu 8,5 kilo en Saemmy 7,7 kilo. Die kleine dikzak heeft haar ‘grote’ zus dus ingehaald.
Ook rolt onze Duracell de hele woonkamer door en op het laminaat kruipt ze achteruit. Ook zit ze zelf al. Soms hoor ik een knal en dan weet ik dat ze weer naar voren gekukeld is, omdat ze iets wilt pakken, maar er niet bij kan. Huilen doet ze dan niet, ze ligt dan alleen keihard te lachen. Verder is ze een pittige dame. Ze kan al staan en ze is een echte dondersteen. Je ziet al in haar ogen als ze iets wilt doen waarvan ze weet dat het niet zo een goed idee is. Het wordt een echt mama’s kindje, want ze vindt winkelen helemaal niet erg, HALLELUJA.
Saemmy is rustiger en relaxed
Saemmy vind de Albert Heijn oké. Een paar winkels gaat ze wel akkoord mee, maar maak het niet te bont. Dan gaat ze lopen mopperen. Daarin tegen, Saemmy is ook weer vrij rustig. Ze is meer een batterij van de Action. Ze is echt heel lui. Als ze het ene speeltje niet te pakken krijgt, pakt ze gewoon iets anders waar ze dan wel bij kan. Is er niks? Dan trekt ze haar sok uit en gaat daar mee spelen. Rollen? Waarom zou ik? Ze kan het wel, maar vindt het gewoon overbodig om te doen. Ze speelt liever op haar zij en maakt het zichzelf lekker makkelijk. Zo is ze dan ook, ze is heel makkelijk met alles, behalve met winkelen dus af en toe niet.
Verder gaan ze steeds meer met elkaar spelen. Super schattig! Vooral samen in de kinderstoel is heel leuk. Ik zet ze dan tegen over elkaar zodat ze elkaar zien. Het speelgoed gaat over en weer en kletsen wordt dan niet vergeten. Maar ze weten ook precies hoe ze samen dingen moeten aanpakken. Als Duracell huilt, denkt Action: "Oh, nu hoef ik niks te doen." Zo om de beurt. En daarna keihard lachen samen.
We missen Kane nog elk moment van de dag
Tuurlijk missen we Kane nog elk moment van de dag. Er zijn bepaalde momenten waar je het meest aan hem denkt. Je vraagt je af hoe het zou zijn als hij naast zijn zussen had liggen spelen. Had hij al gekropen? Hoe zou hij er nu uit hebben gezien? Zou hij nog steeds op mij geleken hebben? Zouden zijn haartjes nog steeds rood zijn? Zou hij net zo’n dondersteen als Cryssie zijn, of net zo rustig als Saemmy? Zou hij nog steeds de grootste zijn van de 3? Je zal het antwoord nooit krijgen en dat doet zeer... Hoe moeilijk het soms ook is, toch genieten we van de meiden, met hem altijd in ons hart.
Maar ik moet even stoppen met schrijven, Duracell ligt inmiddels in de gang en ik hoor haar met schoenen spelen! Toedeloe! Lang geleden, maar ik ben er weer!
Van onze blogger Debby
Debby • volg mij
Ik ben blogger bij KindjeKlein
Hoi! Mijn naam is Debby. Huisje boompje beestje hadden we al. We wilde heel graag een kindje. Alleen de toekomst kun je nooit plannen. Ik heb PCOS en Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH) en uiteindelijk zwanger geworden van niet 1, 2, maar 3 kindjes! 1 van de kindjes had een vergrote blaas en is na de geboorte overleden. Inmiddels ben ik een rete trotse mama van onze drieling! Ons leven gaat natuurlijk verder zonder onze kleine jongen en tuurlijk missen we hem elke dag. Ondanks dat genieten we (letterlijk) dubbel van onze meiden!
Lees mijn vorige blog: Dag klein mannetje we gaan je missen
Lees het vervolg: Wereld Prematuren Dag blog Debby
volg mij
Lees alle blogs van Debby
Mamabloggers
Vind jij het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je baby en moederschap?