Krijgt onze dochter een spreidbroek? - heupafwijking

Ik was zwanger van een dochter. Jeetje wat was ik blij! Tuurlijk waren we ook blij geweest als het een jongetje zou zijn, maar een meisje leek me toch wel heel erg leuk. Nu wisten we dat meisjes 7x meer kans hebben op een heupafwijking dan jongens, maar ach ik ging er toch al een beetje vanuit dat ze een heupafwijking zou hebben, aangezien ik en m’n schoonzus allebei een heupafwijking hebben gehad.

Onze kleine meid Lotte is in het ziekenhuis geboren via een spoedkeizersnee. Toen we thuis kwamen, lag de brief al op de mat voor een afspraak in het ziekenhuis om een echo te laten maken van haar heupjes over 3 maanden. Even geduld hebben nog en dan weten we of ze wel of geen spreidbroek moet of nog erger… Ja, het malen was begonnen.

Gelukkig kon ik het ook heel vaak loslaten. Lekker genieten van de kleine meid en even niet denken over wat er nog misschien zal komen. Ik zat op een roze wolk en dat was maar goed ook.

Toen ze precies 3 maanden was, kregen we een echo. Ja daar zit je dan, op van de zenuwen, in het ziekenhuis te wachten op wat komen gaat. Tijdens de echo werd er niet veel gezegd. We kregen geen uitslag of iets mee. Alleen dat we meteen een foto moesten laten maken. Met lood in de schoenen liepen we over de gangen van het ziekenhuis op weg voor een foto. Gelukkig deed Lotte het heel erg goed. Ze was altijd zo blij.

Toen we klaar waren bij de foto, kregen we te horen dat we een week moesten wachten op de uitslag en dat we een afspraak moesten maken om de uitslag te horen van een arts. “Een hele week,” dacht ik bij mezelf: “vreselijk een week in onzekerheid.”

M’n man zei tegen me dat ik me niet zo druk moest maken, want we wisten immers nog niks, maar toch het voelde voor mij niet goed dat ze ons door hadden gestuurd voor een foto. Dat doen ze toch niet zomaar dacht ik…

Gelukkig is een week zo voorbij met een baby

Na een week kregen we dan de uitslag: Ja, ze moest een spreidbroek.