Het leed dat prikjes heet

Vorige week donderdag kreeg Jane haar eerste prikken. Zij was zich van geen kwaad bewust, ik wel. Zij zeggen zo mooi dat jij geen stress over moet brengen op de baby, dus deed ik dat niet. Totdat de desbetreffende arts de prikken zette. Het arme meisje schrok en begon te huilen, ik brulde, ongegeneerd, mee. Vervolgens pakte ik haar vast, de schrik was over. Zij leek er uiteindelijk geen last van te hebben. Maar, aangezien ik her en der las dat zij er wel degelijk last van konden hebben, hield ik mijn hart vast voor haar.

’s Avonds bleek zij toch spierpijn te hebben. Hup, nog een zetpil en extra knuffels. Blegh, wat vond ik dat toch sneu en zeker met de wetenschap dat wij de komende drie maanden nóg twee keer moeten voor de (vervolg)prikken. Het is allemaal uiteraard voor een goed doel! Maar op zo'n moment, dat zij pijn had, voelde ik me toch écht even slecht. (Kleine tip: een zetpil vooraf inbrengen helpt!)

Wat andere tips betreft. Mocht jij dus net zo'n held op sokken zijn plus het hele meeleven en ongegeneerd brullen en dergelijke: neem iemand (gezellig) mee. Mijn moeder was met ons meegegaan en dat was heus fijn! Hoe je het went of keert, hier gieren de hormonen dus duidelijk nog door mijn lijf. Mama-leeuw in combinatie met psyche level jojo.

Om hulp vragen en/of uiten wat jij voelt is heus geen schande. Het hoort er állemaal bij! Negen maanden op, negen maanden af. Desondanks dat ik een hekel heb aan cliché's, hier kan jij niet omheen. En dat geeft ook niets, alles heeft de tijd nodig om te herstellen. (Mits jij natuurlijk to the lucky ones behoort die acuut back in shape zijn. Dan gaat het herstel heus vlotter.)

De meeste mensen hebben niet de luxe om de tijd te nemen om te herstellen. Immers is het in deze haast-maatschappij zodat jij na drie maanden gewoon jouw dingen wel moet oppakken. Maar zelfs als jij weer keihard aan de bak moet, rust is en blijf erg belangrijk. En al is het niet alleen wat het fysieke aspect betreft.

Zo'n mini mensje brengt een hele verandering met zich mee. En hoe, machtig prachtig het ook is. Die draai vinden.. ook dat kost wat tijd! Schaam je ook zeker niet als het niet vanzelf gaat, praat erover! Zoek desnoods gepaste hulp. Wij zijn allemaal geen super woman, jij bent ook nog gewoon mens. Het mag er allemaal zijn. Het komt hoe dan ook goed. En zo niet? Dan toch! You can do this!