Sinterklaas is weer in het land, Quintin zijn schoentje is gezet

Sinterklaas is weer in het land. Quintin zijn schoentje is gezet. Ik heb vast last van ontzwanger-hormonen, want tijdens de intocht van Sinterklaas op tv kreeg ik een brok in mijn keel en liepen de tranen over mijn wangen.

Sinterklaas nam een speciale plaats in bij ons gezin. Mijn vader was op jonge leeftijd al actief bij de scouting en speelde vanuit die positie jarenlang Sinterklaas.

Tijdens een van deze jaren had hij vlak voor het spelen van Sinterklaas mijn moeder gevraagd of zij Zwarte Piet wilde spelen. Eén van de vaste pieten had zich ziek gemeld. Een smoesje, zo bleek later… Mijn vader had de piet zelf afgebeld, zodat hij mijn moeder kon vragen.

Het was hun eerste afspraakje, want mijn moeder, destijds een ballerina, hield wel van een verkleedpartijen en zei: "Ja".

Later hebben ze zich verloofd en op hun verlovingskaart prijkte een pentekening van Sinterklaas en Zwarte Piet. Niet iedereen begreep dat, maar zo is de liefde dus begonnen.

Mijn vader hield het spelen van Sinterklaas vol; in het centrum van de stad Huissen waar we zijn geboren en getogen, en bij kennissen en buren thuis.

Ik nam het stokje over van mijn moeder en speelde vanaf mijn negende jaar Zwarte Piet. Mijn zus en moeder zorgden ervoor dat we mooi aangekleed waren, haren gevlochten voor onder de pruik en netjes geschminkt.

In 1989 was het een erg koude Sinterklaasavond. We waren op weg naar een opa en oma die een straat verderop woonden. Het was er altijd erg gezellig, want de hele familie kwam erheen om het kinderfeest te vieren; kinderen, kleinkinderen, nichten en neven.

De oma gaf als voorbereiding aan mijn vader, de Goedheiligman, altijd een paar weken van tevoren een brief met daarin alle ins en outs van haar kleinkinderen. Wie had zijn zwemdiploma gehaald dat jaar en wie per ongeluk een voetbal door de ruit geschopt?

Tekeningen werden verzameld die de kinderen voor de Sint hadden gemaakt en verlanglijstjes nagelopen. Zo was de Sint verzekerd van genoeg gesprekstof om er een heerlijk avondje van te maken.

Kinderen werden één voor één bij de Sint geroepen en dan hield hij zijn woordje. Ik mocht als Piet pepernoten uitdelen, een cadeau overhandigen en hielp menig kindje mee een liedje te zingen.

De verwarming stond altijd erg hoog en ik was soms maar wat nerveus dat door het zweten mijn schmink zou uitlopen. Maar dat hoorde er allemaal bij. Het was ieder jaar weer een groot feest.

Die avond liepen we terug naar huis en heb ik schijnbaar een kou opgelopen. Op 15 december werd ik met hoge koorts opgenomen in het ziekenhuis.

Het was zover. Al een jaar eerder had ik een shunt gekregen, want mijn nieren deden het toen al zo slecht dat ik snel zou moeten gaan dialyseren. Echter, ik had het al één jaar gerekt.. zonder dialyse.

Nu was het leed dan toch geschied. Ik moest gaan spoelen. Voortaan zou ik drie keer per week moeten gaan dialyseren in afwachting van een nieuwe nier. Ik was ongeveer 10 jaar oud.

Vlak voor een ander feest, namelijk mijn 12e verjaardag, kreeg ik een nieuwe nier, een donornier. Maar dat is weer een ander verhaal!

Het spelen van Zwarte Piet samen met mijn vader de Sint, hield ik ruim tien jaar vol. Tot mijn vader te oud werd en we alle kostuums hebben verkocht.

Vorig jaar is de traditie weer nieuw leven ingeblazen. Samen met Sydney, nu mijn verloofde, speelde ik Zwarte Piet bij de winkel van mijn tante in het centrum van Arnhem en bij de kinderen van een vriend thuis. Dit jaar zijn we dat weer van plan.

Het deed me meer pijn dan ik dacht om al die onvrede op tv te zien omtrent dit kinderfeest. De onschuld is er wel een beetje vanaf en dat doet me veel verdriet.

Graag geef ik onze zoon het gevoel mee van het Sinterklaasfeest zoals we dat bij de opa en oma op de hoek vierden; als een echt familiefeest met persoonlijke aandacht voor de kinderen en een opvoedkundig accent, maar vooral de gezelligheid en warmte van het bij elkaar zijn op 't heerlijke avondje!