Uiteindelijk is de grote dag aangebroken… We gaan trouwen!

Voor degene die mijn blogs een beetje hebben gevolgd sinds de zwangerschap van Quintin: Op 31 augustus 2016 stond onze trouwdag gepland. Alles was al geregeld en zelfs de eerste cadeaus al mogen ontvangen. Speciaal een trouwjurk gekocht waar mijn hoogzwangere buik in paste. Dat viel trouwens nog niet mee!

Dankzij mijn moeders engelengeduld is het toch gelukt na veel passen en meten in de trouwjurken winkel. Het feest zouden we klein houden, en mijn tante had haar grote tuin al beschikbaar gesteld en een Surinaamse kok zou het buffet verzorgen. Echter, op 17 augustus werd Quintin geboren, nou ja, eigenlijk gehaald.

Met 32 weken en 4 dagen. Officieel werd hij op 8 oktober verwacht. Maar het bleek dat hij het benauwd had en ook ik hield het niet lang vol met een zwangerschapsvergiftiging. Een spoedkeizersnee werd uitgevoerd en toen bleek dat er een knoop in de navelstreng zat en ook de moederkoek was ‘op’. Mijn blog over de geboorte van Quintin lees je hier.

Dus op 31 augustus lagen we met zijn drietjes in het ziekenhuis en kon de bruiloft niet doorgaan. We hadden naar ons beste weten alle genodigden laten weten dat het feest niet doorging en ook de trouwambtenaar leefde erg mee. Hij deed zelfs nog zijn uiterste best om eventueel op locatie (dus in het ziekenhuis) ons te komen trouwen. Maar uitstellen bleek de betere optie.

Op 6 juli 2017 is nu de grote dag! En het was erg spannend. We hadden er nu een groter feest van gemaakt, want immers ben ik niet meer hoogzwanger en mag een wijntje meedrinken! En we hebben een bruidsjonkertje erbij: onze Quintin! In een net pakje compleet met corsage werd hij begeleid door een lieve tante en nicht tijdens de fotoshoot in het Sonsbeekpark en met de trouwstoet met in totaal 5 bruidskinderen het Stadshuis in.

Van tevoren was ik wel zenuwachtig. Heb ik alle spulletjes voor Quintin goed klaargezet? Heeft hij voldoende eten en drinken, schone kleertjes, luiers? Wat als hij gaat huilen tijdens de ceremonie, hebben we troostmelk mee? O ja, en niet vergeten een campingbedje me te nemen, zodat hij kan slapen tijdens het feest na de ceremonie en heeft hij een paar speeltjes of knuffels om zich me te vermaken?

Geruststelling was dat er op het huwelijksfeest na de ceremonie genoeg oma’s, tantes en andere familieleden aanwezig zijn om Quintin aandacht te geven en op hem te letten. Het was, zoals altijd ook wordt gezegd, de mooiste dag van ons leven! Op Quintin’s geboorte na, maar dat is meer een intiem moment die Sydney en ik met elkaar deelden. En trouwen deel je met familie en vrienden, dat is toch heel anders.

Quintin heeft zich voorbeeldig gedragen. In het park waar foto’s werden gemaakt, en tijdens de ceremonie. Hij huilde niet, kraaide af en toe door de speeches heen. Dat mag! Ook Quintin is enthousiast dat zijn papa en mama gaan trouwen! Andere familieleden huilden trouwens wel, eigenlijk hadden er zakdoekjes uitgedeeld moeten worden!

Tijdens het huwelijksfeest na inzegening in Grand café aan de Beek in Sonsbeekpark konden we allemaal heerlijk ontspannen. Voor de kinderen is daar een waterspeelplaats en een groot grasveld waar ze heerlijk konden spelen. Ook mochten ze wensballonnen in de lucht oplaten. En de volwassen gasten vermaakten zich op het terras, want het was een warme dag en we konden buiten zitten gelukkig.

Quintin ging van hand tot hand en we lieten het begaan. Het is immers feest en hij leek ervan te genieten. Slapen in zijn campingbedje ging niet, want de muziek was te aanwezig en ook alle drukte leidde hem teveel af. Gelukkig hielden de oma’s, tantes en nichten een oogje in het zeil en gaven hem op tijd eten en drinken. Papa en mama konden zo de zelfgebakken bruidstaart aansnijden, een dansje doen en zich vermengen in het feestgedruis.

Rond half 9 was het feest afgelopen en ook Quintin erg moe. Nu zette hij het op een huilen en dat hield niet meer op. We hebben snel de boel ingepakt en zijn naar huis gegaan en hebben Quintin in zijn bedje gelegd. Enorm trots op hem dat hij zich zo goed heeft gedragen. Quintin had gelijk dat hij zo vroeg was geboren; dit feestje zou je toch niet willen missen?