Soms krijg ik zo een besef momentje - tweeling opvoeden

Inmiddels ben ik 30 jaar en heb ik 2000 volgers op ikbenZwanger.com, 2 vliegen in 1 klap! Ik dank jullie dan ook allemaal dat jullie al 2 jaar lang mijn blogs lezen. Dikke kus, mwah!

Wat hebben we in godsnaam allemaal meegemaakt afgelopen jaren!

Ik ben dan ook zeer trots op mijn man en toch ook op mijzelf dat we dit samen toch even hebben geflikt. Ik had dit met niemand anders dan mijn man samen aangekund. Wij zijn samen een top team en had dan ook met niemand anders dan met hem alles mee willen maken. Door hem is alles zoals het nu samen is, heel goed!

We zijn bijna 4 jaar getrouwd, maar ook 4 jaar verder na mijn hersenbloeding die roet in mijn leven gooide. Inmiddels heb ik het moederschap goed onder controle en ben ik nog steeds gelukkig met de man van mijn leven. Ik ben wel veel moe en hoofdpijn ligt bij overprikkeling snel op de loer en ook de concentratie is ver te zoeken dan.

Ik probeer dan voor mijzelf ook rustmomenten of een powernap op de dag in te plannen, want anders wordt het helemaal niks. Ik merk vanzelf dat als ik dat niet doe, het met de dag zwaarder wordt. Ik functioneer gewoon beter op deze manier. Als de meiden groter zijn zullen we zien hoe alles loopt. Samen met mijn man en familie om mij heen komt alles helemaal goed, daar ben ik van overtuigd.

Af en toe is het heel zwaar. Vooral nu de meiden bijna beginnen te lopen. De één gaat de ene kant op en probeert bijvoorbeeld de glazen theelichtjes van de kast af te pakken, de ander de andere kant op en probeert de kat zijn staart eraf te trekken. Tja, en naar wie ga je dan als eerste toe?

Ondanks dat ben ik ontzettend blij dat deze periode er is. Het baby zijn is nu echt voorbij.  Het aangeven dat ze naar de wc moeten is nu zo goed als een feit (HOERA! Lees mijn vorige blogs!) Een van de dames begint echt Nederlands te kletsen, de ander spreekt nog 'Chinees' met af en toe een Nederlands woord.

Het delen van dingen is nog wel een dingetje. Vooral nu de tweede ook eindelijk achter het loopkarretje kan lopen. Ook al staan er twee, het liefst loopt ze dan met allebei te gelijk, zodat haar zus dan niks heeft. Stiekem hilarisch om te zien, want dat werkt natuurlijk voor geen meter. De bedoeling is het natuurlijk niet. Samen delen, samen spelen. Maar ook dat gaat inmiddels beter. Leren delen is voor alle kinderen denk ik moeilijk in het begin.

Ondanks dat ben ik ontzettend trots op hoe ze samen zijn als zussen. Ze hebben de grootste lol met elkaar, zijn lief voor elkaar, spelen samen en zijn elkaars beste vriendinnetjes en trekken ontzettend naar elkaar toe als er andere kindjes zijn. Oogcontact wordt er continu gehouden om zeker te weten dat de ander niet weg is. Ze zijn gewoon het allerliefste samen. Van in bed, de tent afbreken, tot door de woonkamer achter elkaar aanzitten. Elke dag is een feest samen. Ik hoop dat zij dan ook zo zullen blijven, net als mijn zusje en ik. Vier handen op 1 buik, altijd.

Vandaag is het 2 jaar geleden dat ik een positieve zwangerschapstest had. Nooit verwacht dat het dit avontuur zou gaan worden en 7 maanden met 3 prachtige kindjes in mijn buik mocht rondwandelen. Dat ik jullie de beste start kon geven die ik kon stond voor mij bovenaan. Dat ik eindelijk na zo lang wachten en narigheid toch die moeder zou worden, die elke dag met zoveel liefde naar jullie kijkt had ik nooit verwacht.

Op elke stap die jullie maken ben ik zo ongelooflijk trots. Elke dag maakt mijn hart meerdere sprongetjes voor de liefde die ik van jullie terugkrijg. Zo gelukkig dat ik gezegend ben om jullie te zien wakker worden en in de avond te gaan slapen met een knipoog van onze prachtige blauwe ster daar boven, elke dag opnieuw. Het bewijs is er, dromen kunnen zeker uitkomen. Soms met een up, soms met een down. Maar blijf altijd positief. Gebeurt het niet links om, dan wel rechts om. Volg je hart en vecht voor wat je lief is, dan komt alles vanzelf goed! Ik hou ontzettend veel van jullie!

Liefs, Mama