Mijlpalen en andere bijzondere momenten

Het is weer even geleden dat ik een blog heb geschreven. Er is veel gebeurd de afgelopen tijd, dus genoeg te vertellen.

Het leek nog maar de dag van gisteren dat je in mijn armen werd gelegd, zo klein, zo kwetsbaar en maar 2,5 kg. Nu zijn we 11 maanden verder en weeg je 11 kg, ben je volop aan het bewegen, ontdekken en ben je wel zo enorm veranderd! Je koppie, je blik, je wordt echt je eigen persoon en dat is zo bijzonder om te zien.

Wat mis ik de tijd dat je nog even rustig op mijn borst lag te slapen na de borstvoeding, de momenten zo dicht bij mij. Het moment dat je nog in mijn buik zat, echt die momenten van ons twee. Maar wat is het heerlijk ook om je te zien groeien en nieuwe dingen te zien leren. Je bent geen baby meer en je wordt echt een dreumes, een heerlijk kereltje met je eigen manieren en dingen.

Je moet het ook allemaal maar zo laten gebeuren, dat je overal mee naartoe moet en niks te zeggen hebt, maar dat doe je wel heel goed. Een middagje naar de stad, fotoshoot, wintersport met familie, naar opa en oma, naar vrienden, het maakt niet uit, maar jij gaat met ons mee. Het is wat, dat je niet kunt zeggen wat je denkt, wat je voelt, je wilt graag meer maar het lukt niet altijd, dat moet vast heel frustrerend zijn.

Maar ondanks alles, heb je toch wel 90% van de tijd een dikke big smile op je gezicht, vind je het helemaal niet erg om bij iemand anders op schoot te zitten en slaap je als een roosje. Als ik een goede dag heb, vind ik het heerlijk om je mee te nemen, te wandelen en leuke dingen te doen. Wat is het een bijzonder iets, om moeder te zijn, en al helemaal van jou lieve Naud, want wat ben je een heerlijk kereltje en wat maak je ons leven mooi.

Op 27 december was het dan zover. We gingen met de familie op wintersport naar Zwitserland. Na 13 jaar konden we eindelijk weer dat gemiste onderdeel oppakken en genieten van tijd samen. Ik was behoorlijk nerveus voor de lange autorit, hoe het daar zou gaan, maar ik had er ook enorm veel zin in!

Om 4 uur, vroeg in de ochtend, vertrokken we met z’n drieën. We waren goed wakker en alles was de avond ervoor al ingepakt. Jij had goed geslapen en je sliep ook wel goed door in de auto. We reden tot jouw ontbijt van half 8 door, je deed het prima! Na deze stop van een uur reden we weer door tot half 12 voor de tweede stop van een uur. Nou dat ging wel goed zo! Je sliep heel veel en daardoor konden we prima doorrijden. We wilden je ook niet wakker maken dus we reden door.

Uiteindelijk konden we na de 2e stop doorrijden tot de bestemming. Daar kwamen we als eerste van de 3 auto’s aan en hebben we jou meteen je avondeten gegeven. We waren allemaal moe, maar blij dat we er waren. Wat was het genieten om jou samen met opa, oma en ooms en tantes te zien spelen, lachen en lekker gek doen. Net voor de wintersport begon je spontaan wat in je handjes te klappen. Tijdens de wintersport heeft oma daarbij het liedje ‘klap eens in je handen’ geleerd. Iedere keer als we dat zongen, begon jij te klappen, hoe leuk was dat!

Twee maanden lang zeiden we steeds: “Nou, het zal niet lang meer duren of Naud gaat kruipen.” Dat duurde uiteindelijk langer dan verwacht. Hij bleef wat langer in de fase van tijgeren en naar achteren duwen. En toen was het moment dan daar. Ik zat op de bank en had Naud voor mij op het kleed gezet om te spelen. Ik wilde aan mijn scriptie werken en hield Naud wel goed in de gaten.

Toen zag ik hem ineens 3 passen naar voren kruipen. Ik had meteen mijn laptop aan de kant gelegd. Had het speelgoed weer iets verder weg gelegd om te kijken of dit niet eenmalig was. En ja hoor, meneer kroop vrolijk vooruit. Meteen een filmpje gemaakt voor papa en de rest van de familie om deze mijlpaal te delen. Het was niet even een keer kruipen en klaar, nee, meneer kroop meteen het hele huis door. Wat was ik trots op mijn knappe jongen! Hij kruipt nu als een snelle Max Verstappen het huis door! Geweldig om te zien hoe zijn wereld nu zo steeds een stukje groter wordt!

Na de wintersport was ik toe aan een vakantie met mijn gezin, een relaxvakantie aan de zee met veel zon! Ik ben online gaan zoeken en na een tijdje vond ik de perfecte aanbieding! Meteen in optie laten zetten en in de avond met Jurgen overlegd. Kijken wat hij van de locatie en het hotel vond. Een super mooi hotel, kindvriendelijk, heerlijk een weekje all-inclusive naar Egypte.

Best spannend, een eerste vliegvakantie met een kleine. Nu zijn wij misschien diegene die straks in het vliegtuig zitten met een onrustig kind. Ik heb geen idee hoe het gaat lopen, dat is best spannend. Het is een fantastische jongen, maar nu hij kan kruipen is stilzitten er niet meer bij. Rustig bij papa en mama op schoot? Haha, nee echt niet, hij loopt dan alleen maar te klieren en de clown uit te hangen haha.

Ik hoop maar dat het meevalt in het vliegtuig, het is toch wel 5 uur vliegen. We kijken er wel enorm naar uit. Even tijd voor ons samen, rust en alleen maar aandacht voor elkaar, want dat heb ik wel gemist de laatste tijd. Het is voor mij een zware tijd geweest en is het nog steeds, dus ik hoop dat Egypte ons even goed zal doen. Daarover meer in mijn volgende blog.

Lees de blog van Janneke: Vliegen met je kleintje, een lange vlucht, hoe gaat dat?