Its a beautiful day - Eindelijk geen last van mijn bekken

   Mama    Ontzwangeren    Its a beautiful day

blog over baby's en mama zijn

MamaM   •    volg mij
Blog van 12 December 2019

Wat is dit een opluchting, toch nog na al die tijd!

blij met baby

It’s a beautiful day, the sun is shining, I feel good! Yes, eindelijk na ongeveer een jaar kan ik zeggen dat de pijn zo goed als weg is. Geen last van mijn bekken, zo goed als geen pijn meer in mijn lijf en ik heb weer wat meer energie. Wat is dit een opluchting, toch nog na al die tijd! Ik had er even geen vertrouwen meer in en was erg down, maar toch gaat het ineens zoveel beter! Waarschijnlijk toch zoals de artsen zeiden, een heftige variant van ontzwangeren in combinatie met HMS. Nou, weten we dat ook weer tsjonge. Maar gelukkig heb ik weer het vertrouwen en ik kan nu echt oprecht zonder zorgen genieten van mijn mooie gezin en van mijn lieve jongen.

Want als ik terugkijk op het afgelopen jaar is het toch allemaal best wel tegengevallen, meer dan ik had verwacht. Het was echt een pittig jaar, een lastige zwangerschap, daarentegen een snelle en goede bevalling, maar het ontzwangeren bracht veel meer mee dan ik dacht. Ik kon wel genieten van Naud, maar toch had de pijn wel de overhand. Ik kon niet veel hebben, snel geïrriteerd en lag vooral alleen maar op de bank en op bed. Ik kon niks zelf doen, maar wilde dat wel.

Ik kan weer iets betekenen

mama met baby spelen

Dus ondanks de pijn deed ik wat ik kon, maar dat brak mij echt op. Ik was net moeder geworden en ik wilde het zelf doen, maar ik heb er wel zoveel om gehuild. Ik voelde mij schuldig, ik kon niet meer en had eigenlijk wel hulp nodig, maar ik wilde dat ook weer niet. Ik wilde zelf Naud verzorgen en zelf de dingen doen. Uiteindelijk heb ik het zelf wel volgehouden, maar het was niet makkelijk. Ik voelde mij een oude oma en niet een jonge moeder. Maar nu ben ik er weer en ik voel mij weer mooi, energiek en een trotse en vrolijke mama.

Ik kan nu het huis in mijn eentje helemaal schoonmaken, ik kook weer vaker en heb er geen problemen mee om Naud zelf te verschonen en alles. Ik kan weer iets betekenen voor mijn man en hij hoeft niet zoveel meer te doen en helpen. Wat een verademing is het om met Naud te kunnen spelen, op te tillen en verzorgen zonder pijn te hebben in mijn lijf. Ik ben blij, ik geniet intens en kijk enorm uit naar de feestdagen en onze eerste wintersportvakantie met mijn familie.

Magische emotionele momenten

wandelen met baby en hond

Als het droog is ga ik lekker wandelen samen met onze hond Dara en met Naud. Dit doe ik dan alleen en dat gaat mij zo goed af! Ik geniet volop van die rust, het wandelen en kan mijn hoofd ook lekker leegmaken. De frisse lucht en genieten van onze nieuwe woonplaats, de mooie parken en wandelroutes. Nu pas merk ik hoeveel effect en invloed de pijn heeft gehad op dat genieten van alles. Deze periode, zo rondom de feestdagen, ik sta echt even stil bij deze bijzondere momenten. Ik ben zo ontzettend gelukkig en dankbaar voor de liefde van mijn gezin, de familie om ons heen en lieve vrienden. Wat hebben we samen iets moois opgebouwd en wat ben ik een trotse mama!

Naud is enorme sprongen aan het maken en dat is echt zo leuk om zo te zien. Hij beweegt zich zo de hele kamer door, lacht heel wat af en heeft zelfs het eerste magische woord gezegd! Het eerste en bijzondere woord, het mooiste wat er is, MAMA! Een hele duidelijke MAMA, dat doet mijn hart wel smelten! Hij ligt bijna de hele dag door op zijn buik en begint nu ook kruipbewegingen te maken. Bijzonder dat een baby zo zelf dat soort dingen leert en ineens weer iets kan. Hij is mijn alles, mijn lieve knappe jongen.

De laatste tijd ben ik wel ontzettend emotioneel, echt de tranen springen bij het minste al in mijn ogen. Alles komt even bij elkaar, de opluchting dat de pijn weg gaat, de trots, mijn liefde voor mijn zoon en mijn man en ook het besef dat er zo bizar veel is veranderd in korte tijd. Het valt nu allemaal op z’n plek en dat komt soms wel even binnen.

Ze was ons eerste 'kindje'

baby 1 jaar

Daarnaast hebben we even geleden onze poes moeten laten inslapen. Ze was ons eerste 'kindje' en zo lief. Ze was heel goed met Naud en de grote zus van het gezin. Ze heeft Dara goed geaccepteerd en ze zijn echt lieve zussen en vriendinnen geworden. Het was heel moeilijk om haar te laten gaan, maar wel het beste. Ze was erg ziek, had nierfalen, en dit werd niet meer beter. We zijn er met z'n allen bij geweest en ze is rustig in slaap gevallen terwijl ik haar aan het knuffelen was. Ik mis haar vreselijk, haar lieve kopjes en miauwtjes, maar het was voor haar beter zo. Onze lieve Misty, we zullen haar nooit vergeten.

Daarnaast ben ik nog steeds aan het afstuderen en ik kom steeds wat verder, maar het is wel een hele opgave. Eigenlijk is dit nog wel erger dan de bevalling haha. Het duurt nog wat langer, maar ik heb er vertrouwen in en kijk ernaar uit om mijn diploma in juli op te halen. En dat gaan we dan Groots (met een zachte G) vieren!

Van onze blogger MamaM

blog over zwangerschap en mama zijn

MamaM   •    volg mij
Ik ben blogger bij KindjeKlein

Ik ben 26 jaar oud en getrouwd met Jurgen. Sinds 17 april 2019 trotse ouders van Naud en sinds 23 juni 2021 van Twan! Wij hebben in huis nog een vrolijke en gezellige hond rondlopen, Dara. We zijn allebei creatief, houden van reizen en gaan graag uitdagin

Lees mijn vorige blog: Bijzondere ontwikkelingen in een babyleven
Lees het vervolg: Mijlpalen en andere bijzondere momenten
volg mij

Lees alle blogs van MamaM

Mamabloggers

Vind jij het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je baby en moederschap?

Schrijf je nu in bij Kindje Klein

Vriendin worden van Kindje Klein! Meld je aan