Dualcitizen en cultuur, een dubbele set aan tradities

   Mama    Cultuur baby    Dualcitizen en cultuur

blog over baby's en mama zijn

M   •    volg mij
Blog van 26 November 2018

Onze dochter leert nu al vier talen

Omdat ons kindje op Amerikaans grondgebied is geboren is ze Amerikaanse en omdat ik en mijn man Nederlands zijn, is ons kindje ook Nederlandse. Ze is een ‘dual-citizen’ en zodra we ons bezoek aan Nederland hebben gebracht is ze in bezit van twee paspoorten.

Sommige dingen gaan makkelijk met een ‘dual-citizen’ kindje. Talen bijvoorbeeld. Ik spreek en schrijf vloeiend in het Engels (dat mag ook wel als ik publiceer in het Engels) en ik spreek over het algemeen alleen Engels tegen onze dochter. Mijn man neemt het Nederlands op zich. Prentenboeken komen hier in zelfs vier talen.

Omdat ik momenteel op Franse les zit om mijn Frans af te stoffen, lees ik de kleine ook soms voor in het Frans. Een collega van mij is ervan overtuigd om onze kleine een vierde taal aan te leren: Grieks. Modern Grieks dan wel. Dat is haar moedertaal en ik kan, dankzij 6 jaar oud Grieks op de middelbare school, tenminste lezen wat er staat. Dankzij de plaatsjes weet ik wat ik zeg.

Een dubbele set aan tradities

Andere dingen vind ik lastiger. Twee landen komen met een ‘dubbele’ set tradities. Wat geef je mee en wat laat je aan je kindje over? Zo was het afgelopen week Thanksgiving hier in Amerika en dat komt met een grootschalig diner met vrienden (en familie). Eigenlijk een beetje zoals wij in Nederland kerst vieren.

Geen cadeautjes, wel eten met zijn allen. Het komt met traditionele gerechten met onder andere de welbekende kalkoen. Maar ook sperziebonen schotel met room en uitjes, mais in room, zoete aardappel puree met gekarameliseerde marshmallows, en pompoen- of pecantaart mogen niet ontbreken.

Volgende week zaterdag gaan we Sinterklaas vieren met enkele andere Nederlanders in deze regio. We hebben eerst een moment voor cadeautjes voor de kinderen en dan volgt een cadeautjes spel voor de volwassenen. We nemen allemaal iets te eten mee (hier noemen ze dat ‘potluck’) en we gaan er een gezellige avond van maken.

Over iets minder dan een maand staat Kerst al weer voor de deur. Nog meer eten en nog meer gezelligheid. En … cadeautjes? Of heeft onze kleine al genoeg cadeaus gehad tegen die tijd? Maar er moeten toch cadeautjes onder de kerstboom liggen, aldus de Amerikaanse traditie? Ik ben er nog niet over uit voor de toekomst. Wat ik wel weet is dat de cadeautjes die ik mee naar Nederland neem voor mijn familie, onder de boom verdwijnen. Onder het motto dat ik wat Amerikaanse cultuur meeneem naar huis.

De controversiële kant van tradities

Echter, ik vind de controversie met betrekking tot sommige feestdagen niet ‘gezellig’. Want waar in Nederland de Pieten-discussie er een minder leuk feest van maakt voor de kinders, kent Thanksgiving ook zijn controversiële kant (met linken naar de genocide van de oorspronkelijke bewoners van dit continent).

Naast dat ik me niet wil bemoeien of inmengen in de hele pieten-discussie, wil ik ‘zwarte piet’ niet meegeven aan mijn dochter. Zelfs al lees ik mezelf in de geschiedenis van Sinterklaas en geldt ‘we doen het al jaren zo’, als het mensen pijn doet om het te vieren zoals we nu doen, dan moeten we toch net zo makkelijk kunnen veranderen? De kinderen hebben er niet minder plezier om.

Dat ik weet dat mensen hier in Amerika de link leggen tussen zwarte piet en ‘blackface’ (racistische karikatuur gespeeld door een blank persoon) vind ik voldoende reden om mijn kind met Sinterklaas en ‘piet’ op te laten groeien. Zo kan ze het feest delen met al haar vriendjes en vriendinnetjes, waar we tegen die tijd ook wonen, zonder dat ze er iemand pijn mee doet.

En als ik dan ook nog gluten- en melk-vrije pepernoten moet bakken om het voor nog meer kindjes leuk te maken, doe ik dat ook gewoon. Op die manier kan mijn dochter echt een ‘dual-citizen’ zijn en de positieve dingen van tradities uit beide landen meenemen en delen.

Van onze blogger M

blog over zwangerschap en mama zijn

M   •    volg mij
Ik ben blogger bij KindjeKlein

Hoi! Ik ben met man en hond al weer vier jaar geleden naar Amerika verhuisd om hier te promoveren. In de winter van 2018 ben ik moeder geworden en zoals jullie in mijn blog kunnen (blijven) lezen zijn er nogal wat dingen anders, hier in de Verenigde Staten van Amerika. Behalve dat we ver weg wonen van vrienden en familie is ook het zorgsysteem hier totaal anders. Daar bovenop komt ook nog dat er toch nog vaak word aangenomen door mensen binnen de academische wereld dat je een carriere niet kunt combineren met een kind. Maar het moederschap is gelukkig over ter wereld in grote lijnen hetzelfde, dus ik hoop dat jullie ook veel herkenning ervaren bij het lezen van de blogs!

Lees mijn vorige blog: Even vakantie van het mama-schap
Lees het vervolg: Mijn baby wil niet meer aan de borst drinken
volg mij

Lees alle blogs van M

Mamabloggers

Vind jij het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je baby en moederschap?

Schrijf je nu in bij Kindje Klein

Vriendin worden van Kindje Klein! Meld je aan