Ik, de melkmachine met mega productie

   Baby    Borstvoeding en fles    Ik, de melkmachine

blog over baby's en mama zijn

M   •    volg mij
Blog van 27 April 2018

Ik was erg benieuwd hoe het borstvoeding en kolven mij zou vergaan

Tijdens de zwangerschap heb ik nogal wat lijstjes afgespeurd, wat ik nou wel en wat ik nou niet nodig zou hebben voor de kleine. En er zijn nogal wat van die lijstjes te vinden op internet en de items op die lijstjes verschillen per lijstje, tenminste, een beetje. Wat ik nou niet op die meeste lijstjes zag staan en wat ik echt ervaar als een van de beste artikelen die heb gekocht, is mijn kolfapparaat. Het staat op sommige lijstjes als ‘luxe’ artikel, maar voor mij (en mijn gemoedstoestand) was het echt een essentieel item.

Van meerdere kanten om mij heen hoorde ik absolute horror verhalen over borstvoeding. Verhalen over pijn tot de tranen het overnamen, maar ook verhalen dat er gewoon weg geen melk was. Op basis van de angst die ik hierdoor ontwikkelde was ik vastbesloten om alles op alles te zetten om borstvoeding te laten slagen en ik zou hoe dan ook proberen een topproductie te creëren onder het motto dat het ook van dag een op dag twee kon stoppen, die productie.

Vanaf de eerste nacht na de geboorte gebruik ik mijn dubbele elektrische pomp al en het gaat nog steeds super vlotjes. Ik ervaar kolven als minder pijnlijk dan de baby zelf voeden aangezien de pomp niet verkeerd kan aanleggen en de baby wel. Daarbij komt dat ik dankzij de kolfmachine melk in voorraad heb, waardoor ik vroeg naar bed kan en manlief de laatste fles kan geven voor de baby naar bed moet. Ook maakte deze koelkast-voorraad het mogelijk om vroeg terug naar mijn werk te kunnen gaan.

Wat gaan we eten? Melk

Echter ik liep zo hard van stapel dat mijn man me laatst vroeg wat we deze week gingen eten en dat ik niet begreep waarom hij dat vroeg, totdat ik zag dat hij in de vriezer stond te kijken. "Melk", zei ik dus en hij keek me aan en reageerde met: "Denk je niet dat dit een beetje overdreven is?" Oftewel, onze hele vriezer zit tjokvol melk en er komt alleen maar bij. Ik zet `s ochtends genoeg melk voor de dag in de koelkast en alles wat ik daar bovenop nog kolf die dag gaat de vriezer in. En dat is bij elkaar toch aardig wat. Ik ben nu zeker wel voorbereid op het scenario dat mijn melkproductie er morgen mee stopt, maar ja, misschien iets te enthousiast?

Ik las ergens dat je moet proberen te kolven in dezelfde frequentie dat de baby eten nodig heeft. Nou, met mijn productie ben ik daar maar eens vanaf gestapt en kolf ik nog maar 3 keer op een dag. Daarnaast voed ik de baby `s nachts (die ene keer dat ze soms wakker wordt) met de borst. In het weekend voed ik haar zelfs twee keer extra aan de borst en kolf ik maar 2 keer. Maar dan nog. Ik produceer echt meer dan mijn kleine kindje op kan.

Dus ik zit met een vriezer vol melk

Toen attendeerde een vriendin van me erop dat je melk kunt doneren. Die gebruiken ze dan voor vrouwen die geen melk produceren of voor premature babies. Je krijgt er hier ook nog een goed zakcentje voor ook (zo’n 150 milliliter brengt $5 op). Ideaal dus. Helaas kwam ik er snel achter dat ik, als Europeaan zijnde, geen melk kan doneren voor dezelfde reden waarom ik geen bloed mag doneren hier. Omdat wij jaren geleden een BSE (beter bekend als gekke koeien ziekte) uitbraak hadden in Europa en de prion eiwitten die deze ziekte verspreiden niet aan te tonen zijn in het bloed. Dus omdat er angst is dat wij Europeanen dit allemaal bij ons dragen, mogen wij hier niets doneren.

Dus ik zit met een vriezer vol melk. Mijn nieuwe plan is om met 6 maanden te stoppen met kolven en dan mijn eigen kindje de kans te geven om de vriezer op haar eigen tempo leeg te drinken. Daar kijk ik al wel naar uit, want ik vind het kolven ‘an sich’ echt verschrikkelijk. Het is saai en mijn hele dagritme hangt op aan die drie kolf-momenten omdat ik die echt moet plannen. Echter begin ik me nu wel af te vragen hoe lang het duurt voordat mijn vriezer echt vol zit. Ik vrees korter dan de paar maanden die ik nog te gaan heb tot de zes maanden grens…

Van onze blogger M

blog over zwangerschap en mama zijn

M   •    volg mij
Ik ben blogger bij KindjeKlein

Hoi! Ik ben met man en hond al weer vier jaar geleden naar Amerika verhuisd om hier te promoveren. In de winter van 2018 ben ik moeder geworden en zoals jullie in mijn blog kunnen (blijven) lezen zijn er nogal wat dingen anders, hier in de Verenigde Staten van Amerika. Behalve dat we ver weg wonen van vrienden en familie is ook het zorgsysteem hier totaal anders. Daar bovenop komt ook nog dat er toch nog vaak word aangenomen door mensen binnen de academische wereld dat je een carriere niet kunt combineren met een kind. Maar het moederschap is gelukkig over ter wereld in grote lijnen hetzelfde, dus ik hoop dat jullie ook veel herkenning ervaren bij het lezen van de blogs!

Lees mijn vorige blog: De moeder maffia lijkt je een horror toekomst toe te wensen
Lees het vervolg: Het vervoer van je kleintje - NL kinderwagen in Amerika
volg mij

Lees alle blogs van M

Mamabloggers

Vind jij het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je baby en moederschap?

Schrijf je nu in bij Kindje Klein

Vriendin worden van Kindje Klein! Meld je aan