Baby Ontwikkeling en groei Baby's eerste jaar
Alle clichés zijn gewoon waar
En toen was het zover! Ik vulde de laatste pagina’s van het babyboek in en we vierden onze kleine haar eerste verjaardag. Mijn eerste reactie: wat is het jaar hard gegaan! En alle clichés zijn gewoon waar: geniet ervan nu ze nog klein zijn, want het gaat sneller dan je denkt. Dat is zo waar!
Enkele maanden geleden konden we haar nog lekker in een hoekje zelf laten spelen, als we dat nu proberen zit ze binnen no-time aan de andere kant van de huiskamer de lades van het televisie kastje uit te pakken.
De balans tussen gezin en je eigen leven vinden
Baby en ik hebben allebei een immense ontwikkeling doorgemaakt dit eerste jaar. Allebei op onze eigen manier. De baby is hard gegroeid, heeft veel grote en een paar kleine motorische handeling geleerd, en begint nu woordjes te leren. Ik, daarentegen, ben mezelf vaak tegengekomen het afgelopen jaar en heb heel wat teleurstellingen gehad, maar ben uiteindelijk sterker dan ooit uit de strijd gekomen. Nu, terugkijkend op dit afgelopen jaar, kan ik vooral zeggen dat mijn kleintje en ik allebei heel hard aan de weg hebben getimmerd. En ik ben heel blij dat we dat vooral samen hebben kunnen doen.
Voor mijn gevoel heb ik dit jaar vooral veel moeten incasseren. Een kindje voor ons betekende wel een wervelwind door ons leven, waarbij ik vaak terug moest gaan bij mezelf wat ik nou wil in mijn leven. Carrière. Prima. Maar mijn dochter moet ook aandacht en zorg en zij gaat nou eenmaal voor alles. Op die momenten baalde ik het meest van mijn schuldgevoel tegenover mijn werk. Niet van het feit dat ik uren heb zitten spelen met boekjes, blokjes, en knuffeltjes. Ik voelde me schuldig dat ik geen uren maakte voor mijn werk en momenteel loop ik nog wel eens tegen dit probleem aan.
Behalve dat heb ik ook moeten incasseren hoe langzaam mijn lichaam herstelde van de zwangerschap en de bevalling. Ook hier weer, dit heeft voor heel wat frustratie gezorgd. Niet dat ik niet snel herstelde, maar het was voor mijn gevoel nog steeds niet snel genoeg. Plus mijn definitie van ‘hersteld’ was even anders dan wat doktoren aanhouden. Zij vinden je nogal vlug hersteld. Ik vind me pas weer hersteld als ik mezelf weer ben. Nu na een vol jaar voel ik me bijna weer ‘de oude’. Nog even en ik stop met borstvoeding en dan zal het wel weer helemaal als vanouds zijn. Al zal ik nooit meer hetzelfde zijn, simpelweg omdat ik nu mama ben.
Elke dag leert ze weer wat nieuws
Maar naast geklaag ook veel moois dit jaar (en waar deze blog te kort voor is om alles op te noemen). Ik heb veel kunnen genieten van mijn ontwikkelende kindje en mijn man en ik vinden het geweldig om haar nieuwe dingen aan te leren. Woordjes, maar ook haar nieuwe loopfietsje, en liedjes met bepaalde bijbehorende bewegingen zijn geweldig om haar aan te leren.
Aan het ontbijt zitten wij allemaal al heel gezellig ‘Klap eens in de handjes...’ te zingen. De kleine probeert zoveel mogelijk mee te doen en komt vaak niet meer bij van het lachen. Ook haar loopfietsje had ze binnen een dag onder de knie. Dus nou scheurt ze helemaal snel door de woonkamer en kunnen we haar geen seconde meer alleen laten.
Samen op pad gaan is elke keer weer een avontuur en ik ben blij dat we de ruimte hebben gehad om dit van jongs af aan te doen. Zelfs een uurtje wandelen met de hond vindt onze kleine geweldig. Dan zit ze in haar skipakje met haar muts op te lachen. Daar kan ik zo van genieten!
In de volksmond word soms gezegd dat het eerste jaar met een baby een zogenaamd ‘tropenjaar’ is. Dat zou niet de term zijn die ik op dit eerste jaar wil plakken. Bijna geen nachten gehad dat we slecht hebben geslapen en ze is zelden ziek. Daarbij komt dat ze een hele tevreden baby is die ik afgelopen vrijdag nog mee naar een uur durende presentatie heb genomen en die zichzelf gewoon lekker vermaakt zonder te verstoren. Tuurlijk verandert een kind je leven, maar ik mag mezelf gezegend noemen met een kindje die het dit jaar voor ons vooral verrijkte.
Van onze blogger M
M • volg mij
Ik ben blogger bij KindjeKlein
Hoi! Ik ben met man en hond al weer vier jaar geleden naar Amerika verhuisd om hier te promoveren. In de winter van 2018 ben ik moeder geworden en zoals jullie in mijn blog kunnen (blijven) lezen zijn er nogal wat dingen anders, hier in de Verenigde Staten van Amerika. Behalve dat we ver weg wonen van vrienden en familie is ook het zorgsysteem hier totaal anders. Daar bovenop komt ook nog dat er toch nog vaak word aangenomen door mensen binnen de academische wereld dat je een carriere niet kunt combineren met een kind. Maar het moederschap is gelukkig over ter wereld in grote lijnen hetzelfde, dus ik hoop dat jullie ook veel herkenning ervaren bij het lezen van de blogs!
Lees mijn vorige blog: Kindermarketing en recepten gezonde babykoekjes
Lees het vervolg: Afscheid nemen van borstvoeding
volg mij
Lees alle blogs van M
Mamabloggers
Vind jij het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je baby en moederschap?