Carrièrevrouw versus Mama

   Mama    Mama aan het werk met een baby    Carrièrevrouw vs Mama

blog over baby's en mama zijn

M   •    volg mij
Blog van 27 October 2018

Carrière maken en het opbouwen van je CV

Carrière maken komt met het opbouwen van je CV (Curriculum Vitae). Dit doe je door het aanleren van nieuwe vaardigheden, verdiepen van je huidige kennis en het verstevigen en uitbreiden van je (samenwerkings-) netwerk. Hier in de VS komt dat, voornamelijk tijdens je PhD, ook met het spenderen van tijd aan je leiderschap vaardigheden, zoals mentor zijn van bachelor studenten, en zogenoemde ‘outreach’, wat gelijk staat aan activiteiten om andere mensen, en met name kinderen, warm te stomen voor de wetenschap.

Daar bovenop komt ook nog dat je je eigen (en andermans) wetenschaps-projecten tot een succes moet maken, inclusief presentaties op conferenties en natuurlijk zo veel mogelijk publicaties in wetenschappelijke tijdschriften. Al met al is dit nogal een lijst taken die je moet voldoen om een competitief CV te hebben voor een goede baan in de toekomst. Makkie toch? Oja. Maar ik ben ook nog mama. En daar zit ‘m af en toe het probleem.

Vergeet niet: jij bent de moeder

Toen ik zwanger was ben ik na een paar weken naar mijn baas gegaan om, min of meer, ‘afspraken’ te maken omdat ik niet anders behandeld wilde worden dan mijn collega’s (allemaal mannen met kinderen toen ter tijd). Mijn baas keek verschrikt, maar ik kwam met uitleg. Een van mijn collega’s kwam net terug uit Australië waar hij een maand onderzoek had gedaan. Hij ging niet veel later voor een samenwerking naar California.

Alles kon, terwijl hij een kleintje (9 maanden) had. Ik wilde dat ook. Mijn baas zag waar ik op aanstuurde en zei: “Maar Janneke, vergeet niet, hij is de vader. Niet de moeder.“ Ik keek mijn baas aan en zei als echte, maar slecht geïnformeerde, feminist: “Dat moet geen verschil maken!” Hij lachte en zei: “We zullen het zien.”

Kolfapparaat onder mijn arm en gaan met die banaan

En warempel. Hier zitten we dan. Mijn kleintje is bijna 9 maanden oud en ik heb al problemen om dingen te combineren. Mijn wil is er wel, mijn motivatie is nog net zo hoog als voorheen, maar dingen nemen nu gewoon hun eigen weg. Zo hoor ik mezelf nog roepen een paar weken geleden dat ik zeker wel mee wil naar het veld in november. Dat is over enkele weken en nu begin ik te voelen wat voor stress dat met zich mee brengt. En dan te bedenken dat ik momenteel al weet dat ik dit jaar, bovenop aanstaande trip, nog 3 keer naar het veld ‘moet’. Het enige wat ik kan bedenken is: kolfapparaat onder mijn arm en gaan met die banaan!

Maar ja. Als dat het enige was. Daarnaast zit ik in de studenten-senaat voor mijn departement, ben ik commissie leider van een award commissie die studenten van geld kan voorzien voor reizen en publicaties, ben ik secretaris van een ‘Women in Science’ groep waarmee we op het punt staan om een groot evenement te organiseren op campus, en heb ik twee weken geleden nog een twee daags project gedraaid om meiden van middelbare school leeftijd warm te stomen voor de wetenschap.

Loslaten is misschien voor moeders wel zwaarder dan voor vaders

Het is druk. Het is veel. Ik klaag hier eigenlijk niet over. Maar ik besef wel steeds beter wat mijn baas bedoelt met ‘je bent de moeder’. Het is toch net even anders. Zeker nu ik nog steeds borstvoeding geef. Dus naast planning maken voor evenementen en data collectie trips naar de woestijn, moet ik ook plannen hoeveel melk er in de vriezer moet liggen en hoeveel zelfgemaakte baby ‘prutjes’ er klaar moeten zijn alvorens ik vertrek.

Ook moet ik rekening houden met mijn eigen stroomvoorziening voor het kolfapparaat in het veld en moet ik pauzes plannen (en dus taken overdragen) zodat ik kan kolven. En ja, ik loop over twee weken met een auto-batterij door het veld om mijzelf van voldoende stroom te voorzien om mijn melkproductie op gang te houden. De AA-batterijen waar mijn pomp ook op draait groeien niet aan bomen en aangezien mijn pomp gauw kracht verliest op AA’tjes, moet ik met een flinke batterij aan komen zetten. Een 15 kilogram zware auto batterij doet zijn baan prima. Althans, dat hoop ik. We zullen het zien.

Dus een carrière opbouwen terwijl je ook moeder bent vraagt iets meer. En ondanks dat we heel hard streven voor gelijke lijnen tussen mannen en vrouwen op de werkvloer, is mama zijn gewoon een extraatje waar een man zich nooit zorgen over hoeft te maken. En ik kan heel hard hopen dat dingen meer ‘gelijk trekken’ als ik straks stop met borstvoeding, maar ik begin daar een klein beetje aan te twijfelen nu, want loslaten is misschien soms voor moeders wel zwaarder dan voor vaders.

Van onze blogger M

blog over zwangerschap en mama zijn

M   •    volg mij
Ik ben blogger bij KindjeKlein

Hoi! Ik ben met man en hond al weer vier jaar geleden naar Amerika verhuisd om hier te promoveren. In de winter van 2018 ben ik moeder geworden en zoals jullie in mijn blog kunnen (blijven) lezen zijn er nogal wat dingen anders, hier in de Verenigde Staten van Amerika. Behalve dat we ver weg wonen van vrienden en familie is ook het zorgsysteem hier totaal anders. Daar bovenop komt ook nog dat er toch nog vaak word aangenomen door mensen binnen de academische wereld dat je een carriere niet kunt combineren met een kind. Maar het moederschap is gelukkig over ter wereld in grote lijnen hetzelfde, dus ik hoop dat jullie ook veel herkenning ervaren bij het lezen van de blogs!

Lees mijn vorige blog: Janneke is nu mama: Hoe word je weer jezelf na de bevalling
Lees het vervolg: Even vakantie van het mama-schap
volg mij

Lees alle blogs van M

Mamabloggers

Vind jij het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je baby en moederschap?

Schrijf je nu in bij Kindje Klein

Vriendin worden van Kindje Klein! Meld je aan