Mama Mama aan het werk met een baby Nog erger dan Covid lockdown
Bosbranden teisteren Amerika
De ‘lockdown’ die werd ingesteld voor het vertragen van de verspreiding van COVID-19 heeft invloed gehad op mijn werkproductiviteit, daar is geen twijfel over mogelijk. Maar toen kon mijn man er nog op uit met de kleine. Zeker omdat we in een vrij onbevolkt gebied wonen en in de wildernis zitten binnen een uurtje rijden. Echter, nu zitten we weer thuis, maar nu mag niemand naar buiten, zelfs de hond niet. En dat is best een uitdaging!
Je zult het vast niet gemist hebben: Bosbranden teisteren het westen van Amerika. Van Zuid Californië tot aan Seattle staan grote stukken bos in de hens en miljoenen hectaren zijn al in de as gelegd. Mensen zijn geëvacueerd en dieren achtergelaten. Het is een humanitaire ramp en de meeste mensen kunnen alleen maar toekijken.
Vrienden van mij wonen letterlijk aan de grens van de grote ‘Creek Fire’ nabij Yosemite National Park en zij zijn al twee keer uit voorzorg geëvacueerd, maar nu ze terug in huis zijn staan de tassen gepakt voor als de brandweer weer komt vertellen dat het vuur hun kant op komt. Met de evacuatie zone slechts 4 kilometer van hun huis, bel ik haar bijna dagelijks om te vragen hoe het gaat.
De luchtkwaliteit zo slecht dat de luchtfilters het niet aankunnen
Al zitten wij in een gebied waar het qua branden relatief rustig is, we hebben ten minste geen hele grote brand dichtbij, hebben we wel last van de grote branden die iets verder weg zijn. De branden creëren zoveel rook en in combinatie met de inlandse wind, staat het hier nu dus ook ‘blauw’. Zo ‘blauw’, dat de universiteit dicht is omdat de luchtfilters het niet aankunnen.
Als je de luchtkwaliteit opzoekt op internet zie je dat het de naam ‘hazardous’ heeft gekregen. Dit houdt in dat er met klem wordt geadviseerd om binnen te blijven en als je naar buiten gaat moet je een gasmasker op. Daar hebben we er maar eentje van, dus als we echt iets moeten hebben, gaat één van ons op pad. De hond wordt alleen een snel rondje om de kerk gewandeld en ons kleintje is sinds vrijdag al niet meer buiten geweest.
High tea spelen in plaats van werken
Ons huis is er niet op ingericht om mij van thuis uit te laten werken, al weet ik dat deuren zelfs niet meer werken voor onze kleine. Maar er is geen ruimte waar ik rustig kan werken aan mijn afstuderen (nu eindelijk gepland voor midden november). Het was even lastig, maar gister heb ik echt de knop om moeten zetten...
De tijd die ik thuis ben kan ik beter gezellig doorbrengen met mijn dochter, in plaats van gefrustreerd zijn en proberen te werken, terwijl ze elke 10 minuten naast me staat of iets roept vanuit de huiskamer. Het is moeilijk om afstand te doen van mijn werk, nu er voor mijn gevoel zoveel op het spel staat, maar dit is beter om ons allemaal en om het gezellig te houden.
Dus nu pak ik elke 10 minuten (dat is de concentratie span van die kleine) een nieuwe activiteit te voorschijn en heb ik al wel 30 puzzels gelegd, 5 kleurplaten gemaakt, 10 kleiwerkjes gedaan, 2 treinbanen gebouwd, 8 high-tea’s gehad en ten minste 140 boekjes gelezen. Om het toch wat extra leuk te maken hebben we uitgerekend deze week haar nieuwe peuterbedje geïntroduceerd (antiek opknappertje) én mag ze vanaf nu in het grote bad, in plaats van in haar babybadje.
Het moeilijkste was de knop om zetten en te accepteren dat de werkproductiviteit niet hoog ligt nu. Maar dat is soms nog moeilijk te accepteren. In de avonden werken is ook niet altijd zinvol, omdat dan mijn batterij ook op is. Al heb ik ook al flink genoten van het spelen met onze kleine en doe ik dingen met haar waar ik normaal geen tijd voor heb en of maak. Geluk bij een ongeluk! Op deze moeilijke momenten bedenk ik me maar dat wij in milde omstandigheden verblijven momenteel en dat ik er gewoon het beste van moet maken. Dus ik denk dat ik nog maar een ‘alsof’-high tea ga plannen hier!
Van onze blogger M
M • volg mij
Ik ben blogger bij KindjeKlein
Hoi! Ik ben met man en hond al weer vier jaar geleden naar Amerika verhuisd om hier te promoveren. In de winter van 2018 ben ik moeder geworden en zoals jullie in mijn blog kunnen (blijven) lezen zijn er nogal wat dingen anders, hier in de Verenigde Staten van Amerika. Behalve dat we ver weg wonen van vrienden en familie is ook het zorgsysteem hier totaal anders. Daar bovenop komt ook nog dat er toch nog vaak word aangenomen door mensen binnen de academische wereld dat je een carriere niet kunt combineren met een kind. Maar het moederschap is gelukkig over ter wereld in grote lijnen hetzelfde, dus ik hoop dat jullie ook veel herkenning ervaren bij het lezen van de blogs!
Lees mijn vorige blog: Kinderopvang dag 1 in tijden van Corona
Lees het vervolg: Verhuizen met een peuter naar 2000 km verderop
volg mij
Lees alle blogs van M
Mamabloggers
Vind jij het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je baby en moederschap?